2. Pengertiannya : Iaitu Ilmu untuk mengetahui segala urusan nafsu ( hati ) dan sifat-sifatnya yang keji dan terpuji.
3. Tempat perbahasannya : Iaitu Nafsu ( Hati ) berkenaan perkara- perkara yang berkaitan dengan segala keadaan-keadan hati dan segala sifat-sifatnya.
4. Buah hasilnya : Iaitu tercapai dengan sebabnya kesucian hati daripada aghyar ( Ingatan selain daripada Allah Taala) dan terhiasnya hati dengan penyaksian Allah Taala.
5. Hukumnya : Iaitu wajib ain ( fadhu ain ) atas tiap- tiap mukallaf. Demikian itu kerana seperti mana wajib mempelajari ilmu-ilmu yang memperbaiki zahir, seperti itulah juga wajib mempelajari perkara- perkara yang memperbaiki hati.
6. Kelebihannya : Iaitu yang teratas dari segala ilmu yang lain dari segi ianya adalah Wasilah ( yang menyampaikan) kepada segala perkara tersebut.
7. Nisbah (bandingan ) dengan yang ilmu lain : Ia adalah asal tiap- tiap ilmu dan perkara- perkara yang selainnya adalah cawangannya. Nisbahnya di antara perkara- perkara yang batin samalah seperti nisbah ilmu fekah terhadap perkara-perkarayang zahir.
8. Penyusun : Terdiri daripada mereka, semua Pemuka Ahli Tasauf yang ariffin Billah ( yang telah mengenal Allah Taala, dengan mata hati ).
9. Tempat ambilannya : Iaitu daripada Kalam Allah ( Al-Quran) dan hadis Rasulullah Muhammad S.A.W. dan daripada mereka yang mempunyai yakin dan pengenalan ( Makrifat kepada Allah Taala).
10. Masalah- masalahnya : Iaitu segala konsep-konsep yang dibahaskan di dalamnya terdiri daripada hakikat perkara-perkara yang timbul ( yang hasil daripada menjalani riyadah ilmu tasauf ) seumpama al-fana`,al-baqa`,al-muraqabah dan lain- lain lagi.
No comments:
Post a Comment